Siła w cierpieniu
Gdy osiemnastoletni Sammy przyjął Jezusa jako Zbawiciela, jego rodzina odrzuciła go, gdyż wyznawała inną wiarę. Chrześcijańska społeczność jednak przyjęła go, oferując mu wsparcie i finansowe środki na edukację. Później, gdy jego świadectwo zostało opublikowane w czasopiśmie, jego prześladowania jeszcze się wzmogły.
Dążenie do celu
Gdy przechadzałem się przed budynkiem biura, w którym pracuję, ze zdziwieniem zauważyłem piękny kwiat, wyrastający ze szpary pękniętego betonu, leżącego na ziemi. Wbrew trudnym okolicznościom, roślina znalazła sobie miejsce, zapuściła korzenie w suchej szczelinie i wypuściła kwiaty. Później zauważyłem, że z pojemnika klimatyzacji, umieszczonego bezpośrednio nad rośliną, przez cały dzień kapie woda. Choć otoczenie było wrogie, kwiat otrzymywał pomoc niezbędną do wzrostu.
Przystępowanie do Boga
Pewna kobieta, która zapragnęła się modlić, chwyciła za puste krzesło i uklęknęła przed nim. We łzach powiedziała: „Drogi Niebiański Ojcze! Proszę Cię, usiądź tutaj. Muszę z Tobą porozmawiać!” Patrząc prosto w krzesło, modliła się. Przystępując do Pana okazała pewność siebie. Wyobrażała sobie, że Bóg siedzi przed nią i wierzyła, że wsłuchuje się w jej prośbę.
Zbyt dobra, by się nie podzielić
Podczas procesów sądowych, świadkowie są nie tylko obserwatorami czy słuchaczami. Są aktywnymi uczestnikami, którzy przyczyniają się do wydawanego werdyktu. To samo dotyczy nas jako świadków Chrystusa. Mamy być aktywnymi uczestnikami w sprawie o wielkim znaczeniu—chodzi o śmierć i zmartwychwstanie Jezusa.
We wszelkich okolicznościach
W naszej dzielnicy często narzekamy na przerwy w dostawie prądu. Dochodzi do nich nawet trzy razy w tygodniu i potrafią trwać 24 godziny pogrążając okolicę w ciemnościach. Niedogodność ta jest bardzo ciężka do zniesienia, bo nie da się wtedy używać domowych urządzeń elektrycznych.
Zdejmij swoje ciężary
Kierowca pick-upa jadący wiejską drogą zobaczył niosącą duży ciężar kobietę, zatrzymał się i zaproponował, że ją podwiezienie. Kobieta podziękowała i wsiadła na skrzynię ładunkową auta.
Druga strona pociechy
T ematem naszego obozu dla dorosłych były słowa: „Pocieszajcie mój lud”. Każdy kolejny mówca wypowiadał słowa zachęty. Ostatni jednak w sposób drastyczny zmienił ton naszych spotkań. Wybrał tekst z Księgi Jeremiasza 7:1-11. Jego temat brzmiał: „Obudź się ze snu”. Bez przebierania w słowach, a jednocześnie z miłością, rzucił nam wyzwanie, abyśmy się obudzili i odwrócili od naszych grzechów.
Uważnie słuchaj
Gdy siedziałem na sali, moje oczy wpatrywały się w pastora. Moja postawa sugerowała, że wchłaniam wszystko, co mówi. Nagle usłyszałem, że wszyscy się śmieją i klaszczą. Zdumiony rozejrzałem się wokoło. Kaznodzieja ewidentnie powiedział coś humorystycznego, a ja nie miałem pojęcia, co to było. Wydawać się mogło, że uważnie słucham. W rzeczywistości jednak moje myśli były daleko.
Czujność
Moje biurko stoi przy oknie, które wychodzi na okoliczną dzielnicę. Mogę z niego obserwować ptaki siadające na pobliskich drzewach. Niektóre z nich przylatują do okna i wyjadają owady uwięzione w moskitierze.
Jestem z tobą
Gdy pracowałem jako stażysta dla chrześcijańskiego czasopisma, napisałem historię o nawróceniu pewnego człowieka. Doświadczając dramatycznej przemiany, pożegnał się ze swoim dawnym życiem i otworzył się na nowego Mistrza—Jezusa. Kilka dni po opublikowaniu numeru czasopisma, pewien anonimowy czytelnik zagroził mi: „Niech Pan uważa, panie Darmani. Obserwujemy Pana. Pana życie w tym kraju jest zagrożone, jeśli będzie pan pisał takie historie.”
Umieranie za innych
Ponieważ moja córka Alice kocha ptaki, kupiłem ich aż sześć sztuk. Gdy tylko przyniosłem je w klatce do domu, dziewczynka zaczęła się nimi starannie opiekować. Pewnego dnia jeden z ptaków zachorował i zdechł. Zastanawialiśmy się czy ptaki lepiej będą się czuły, gdy zostaną wyjęte z klatek. Uwolniliśmy więc pozostałe pięć i obserwowaliśmy jak radośnie odfruwają. Alice zauważyła: „Tatusiu! Czy zdajesz sobie sprawę, że śmierć jednego ptaka sprawiła, że uwolniliśmy wszystkie pozostałe?”
Boże lekarstwo
Bezmyślne prowadzenie pojazdu, niepohamowana złość oraz wulgarny język wśród niektórych kierowców taksówek i minibusów są stałą przyczyną bójek na ulicach naszego miasta Accra w Ghanie. Pewien incydent, którego byłem świadkiem, przyjął zupełnie inny obrót. Jakiś beztroski taksówkarz niemal wpadł na autobus. Spodziewałem się, że kierowca tego drugiego rozzłości się i zacznie krzyczeć. Nie uczynił jednak tego. Jego surowa twarz odprężyła się i szeroko się uśmiechnęła do poczuwającego się do winy taksówkarza. Uśmiech uczynił cud. Taryfiarz podniósł rękę, przeprosił, odwzajemnił się uśmiechem i odjechał. Napięcie rozładowało się.